adj.

ἁδίδακτος. quod non docetur, verl doceri nequit. Զոր չէ մարթ ուսանել. որ ինչ լինի առանց ուսման, կամ չանկանի ընդ մարդկային ուսմամբ. եօյրէնիլմէզ.

Առ անուսանելին եւ խորհրդականն նոցա միութիւն եւ հաւատ։ Ոմն առնէ, եւ սերտէ աստուծոյ անուսանելեօք խորհրդազգածութեամբք. (Դիոն. ածայ. ՟Բ։ եւ Դիոն. թղթ. ՟Բ։)

Բնաւորականս ասեմք զմտածութիւնսն անուսանելիս. որպէս գոլն աստուած։ Զօրութիւն՝ բնաւորական իմն է եւ անուսանելի. իսկ ունակութիւն՝ մակաստացական է, եւ ուսանելի. (Նիւս. բն.։)