adv.

ԱՆՅԵՐԿՈՒԱԲԱՐ ԱՆՅԵՐԿՈՒԱՆԱԲԱՐ. Առանց յերկուանալոյ. աներկբայ. շիւպհէսիզ.

Որք ոչ ընդունին եւ խոստովանին անյերկուաբար զայսպիսի ձայնս. (Գերմ.։)

Անյերկուանաբար ընկա՛լ զաւետարանեալսդ քեզ. (ՃՃ.։)