adj. adv.

cf. Անմիջնորդ.

Բան աստուծոյ կենդանւոյ, անմիջոց եւ անախտ ծնունդ ի սրտէ նորա. (Մարաթ.։)

Պարզս եւ անմիջոց ճառագայթս լուսափայլեալս. (Դիոն. երկն.։)

Անմիջոց զանդանօր լուսաւորութիւն տեսանիցէ պայծառագոյ աչօք. (Ոսկ. լուս.։)

Աղաչէ մերձիլ առ աստուած անմիջոց, զի չունիցի ինչ մեղաց արգել. (Վրդն. սղ.։)

Բնակարան է սատանայի, եղբայր եւ ընկեր նորա անմիջոց. (Ոսկիփոր.։)

adj.

որպէս Անմիջակ.

Է՛ ինչ՝ որ անմիջոց կոչեն, եւ է՛ ինչ՝ որ միջոցաւ. արդ անմիջոց՝ ողջութիւն եւ հիւանդութիւն, քանզի ոչինչ է ի միջի սոցա. իսկ միջոցաւ զարդարութիւն գոլ ասեն եւ զանիրաւութիւն. վասն զի ոչ ամենայն մարդ բոլորովիմբ արդար կամ անիրաւ է. (Կիւրղ. գանձ.։)

adv.

որպէս Անդադար. անընդհատ. առանց միջոց տալոյ.

Որպէս կապարճ լցայ կարճօք եւ իժօք, որ անմիջոց խոցեն եւ մորմոքեն զհոգիս իմ. (Մարաթ.։)