adj.

ԱՆՄԱՐՏ ԱՆՄԱՐՏԱԿԱՆ. ἅμαχος. inexpugnabilis. Ուր չկայցէ մարտ. ճէնկսիզ. եւ որում չկարէ մարտն ստնանել. անմարտնչելի. անյաղթելի. անպարտելի. գարշը գօնմազ, ալթ օլմազ.

Անհակառակ եւ անմարտ բերելով ըստ բնութեան. (Եղիշ. դտ.։)

Անմարտ եւ անարգել է։ Տեսանե՞ս զանմարտ զօրութիւնն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 20։ ՟Բ. 8։)

Այս է զօրութիւն մեծ, եւ կարողութիւն անմարտական. (Ոսկ. ես.։)