Անմակացական, Ի, Աց

adj.

ԱՆՄԱԿԱՑԱԿԱՆ ԱՆՄԱԿԱՑԵԼԻ Որ ինչ ոչ անկանի ընդ մակացութեամբ, այս ինքն ընդ գիտութեամբ. որպէս անհատն, եւ անհունն. գիտութեան տակ չինկնօղ.

Յանհունս առնել զբաժանումն՝ անմակացական է։ Անմակացելի են, քանզի ոչ գոյ լինել ի սոցանէ մակացութիւն. (Անյաղթ պորփ.։)