Անհաստատագոյն

adj.

ἁδρανέστερος, ἁβεβαιότατος. inconstantior, fragilior, infirmissimus. Առաւել կամ յոյժ անհաստատ.

Որպէս երազ ամենայն եւ ստուեր անհաստատագոյնք. (Փիլ. իմաստն.։)

Կայր կեղծաւորութեամբ անհաստատագոյն եւ անօգուտ հնարիմացութեամբ. (Արծր. ՟Ա. 15։)