adj. adv.

Որ չկարէ համարձակիլ. անհամարձակ.

Անարժան եմք՝ ըմբռնեալ մեղօք, եւ անհամարձակելի. (Լմբ. պտրգ.։)

Պատկառանս անհամարձակելիս. (Նար. ՟Ի՟Դ։)

Անհամարձակելի յաղօթս գովելի ամօթղածութեամբն կայցէ. (Կլիմաք.։)

Ուր չէ օրէն համարձակիլ. հրաժարելի. յն. արգելեալ.

Ո՛չ ումեք ոչ առնել ինչ յանհամարձակելեացն, եւ ոչ պակասեցուցանել ի հրամանացն. (Բրս. հց.։)