adj.

ԱՆԽՈԿ ԱՆԽՈՀ ἅφρων, ἁλόγιστος. Որ ոչ խոկայ. անխորհուրդ՝ ոք կամ ինչ. չմտմտացօղ, անխելք.

Ձառադէմ կոչէ զհակառակսն եւ զանխոկս. (Երզն. քեր.։)

Թէ անխոհ երբէք հաւատան լինել զհայր, ապա հարցցեն, թէ խորհելո՞վ ծնաւ զորդի։ Զայս ամբարիշտ է եւ անխոհ՝ ասել. (Կիւրղ. գանձ.։)