adj.

Ոչ խանձեալ. ոչ խանձատեալ. չիխանծած, կայծ չդպած. ալէվ տօգանմամըշ.

Ի փայլատականաց կայծականց՝ սուսեր տեսաք ի պատեանսն հալեալ, եւ պատեանքն անխանձ մնացեալ. (Լմբ. իմ. ՟Ժ՟Թ. 20։)