Անիմաստագոյն

adj.

Առաւել անիմաստ. կարի տգէտ, եւ տգիտական. յիմարական.

Զիա՞րդ դուք յիմաստութիւնս անիմաստագոյն եղեալ. (ՃՃ.։)

Յառաջնում տիսն յոյժ անիմաստագոյն եմք։ Չի՛ք եւ չի՛ք ինչ անիմաստագոյն քան զընչիցն ծառայ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 10։ ՟Բ. 26։)