adj.

Որ ոչ թնդայ. անդրդուելի, եւ անշարժ.

Անթունդ եւ անշարժ մնայ ի յանձրեւաց եւ ի շնչմանց հողմոց. (Մաշկ.։)

Որպէս թէ անթունդ մեռեալս էի հառաչեալ առ քեզ. (Լծ. նար.։)