hy    |   fr

Անթիւր

adj.

ԱՆԹԻՒՐ եւ ԱՆԹԻՒՐԵԼԻ Որ չէ թիւր. զոր չէ մարթ թիւրել. ուղիղ. անվրէպ. եւ անկաշառ.

Ի ստուգութիւն, որ անթիւրն է. (Խոսր.։)

Բնաւորապէս յանթիւրելիսն փութացեալ. (Նիւս. բն.։)

Անթիւրելի հաւատ. (Խոր. վրդվռ.։)

Անթիւրելի դատաստան. (Մխ. դտ.։)