adj. adv.

Որ ոչն թերանայ. անպակաս. անթերի. անսպառ. եւ անարատ. եւ անընդհատ.

Անթերանալի գանձ. (ՃՃ.։)

Լի եւ անթերանալի. (Սիսիան.։)

Ի մէջ ջրոյ ճրագս լուցեալ անթերանալի ձիթով. (Թէոփիլ. ՟խ. մկ.։)

Լեառն՝ որ է կուսական արգանդն, անսպի մնաց եւ անթերանալի. (Համամ առակ.։)

Աղօթք ի լսելիս Աստուծոյ ելանեն, եթէ միայն անթերանալի կարդասցեն առ նա. (Մանդ. ՟Դ։)