adj.

Քակիչ անդնդոց. բացօղ խորոց. եւ քակեալ բացեալ իբրեւ զանդունդս.

Ի սահանաբաց եւ յանդնդաքակ վրդովմանցն։ Իբրեւ զալիս ծովու ուժգին գոչելով անդնդաքակ յուզմամբ։ Գունակ Կորխային բանակին յանդնդաքակ տունսն զբնակութիւնսն արարին. (Արծր. ՟Ա. 1։ ՟Բ. 5։ ՟Դ. 4։)