ԱՆԴԻՈՐԴ. որ գրի եւ ԱՆԴՒՈՐԴ, ԱՆԴԻՒՈՐԴ. cf. ԱՆԴԷՈՐԴ.

Հովուաց եւ անդիորդաց. (Զքր. կթ. Ծն.։)

Մանուկ էր սնեալ ի լերին յոմանց յանդիորդաց. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Ոչ վայրապար եւ այն ասի, թէ անդիորդաց ունին միտս խորհրդոյ՝ արջառացն դասակք, եւ հօրանք՝ այծարածաց, եւ հօտքն՝ հովուաց։ Յառաջախոհ լինի մարդ՝ որդւոց, եւ անդւորդ՝ խաշանց. (Փիլ. լիւս.։ եւ նխ. ՟Ա։)