ԱՆԳՈՍՆՈՒԹԻՒՆ ԱՆԳՈՍՆՈՒՄՆ. Անգոսնելն, եւ անգոսնիլն. λοιδορία. (հյ. լուտանք) contumelia (թշնամանք)
Ապա եթէ նորա անգոսնելոյն նոյնպէս անգոսնութիւն զարկանես, զհուրն բորբոքեցեր. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 2։)
Մարմնական մխիթարութեան հանապազորդ անգոսնումն. (Վրք. հց. ՟Դ։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | անգոսնումն | անգոսնմունք |
accusatif | անգոսնումն | անգոսնմունս |
génitif | անգոսնման | անգոսնմանց |
locatif | անգոսնման | անգոսնմունս |
datif | անգոսնման | անգոսնմանց |
ablatif | անգոսնմանէ | անգոսնմանց |
instrumental | անգոսնմամբ | անգոսնմամբք |