Անգիտենամ

cf. ԱՆԳԻՏԱՆԱԼ. ἁγνοέω.

Գիտէ ոմն՝ եթէ նուազումն լինելոց է լուսնի, բայց անգիտենայ, թէ զիա՛րդ եւ զի՛նչ օրինակաւ լինիցի. (Կիւրղ. գանձ.։)

Զննջելն, եւ զանգիտենալն, զզարհուրելն, եւ զաղօթելն. (Սարկ. հանգ.։)