adj.

ըստ յն. ոճոյ. ἅσωτος, Անառակ. կորստական. որ չկարէ կամ չէ արժանի ապրիլ, կամ չպահէ զինչս. վատնիչ. շռայլ. զեղխ.

Որպէս զանապուր որդիսն ոչ անտես առնեն ծնօղքն։ Անապուր եւ շուայտեալ կեանք կենցաղոյս՝ ամենեցուն դաւող թշնամի է. (Փիլ. նխ. ՟բ. եւ Փիլ. տեսական.։)

Անապուր գոլով որդիք՝ խիստք եւ չարաբարոյք. (Վրդն. սղ.։)

Կամ դժուարաւ պահելի. δυσφύλακτος.

Զերագութիւն գալստեանն, զանապուրն լինել (յերեսաց ճանճի). (Ոսկ. ես.։)

adv.

Առանց ապրելոյ, անճողոպրելի.

Անապուր սատակեալ ի կարծեալ անդորրութենէ. (Ոսկ. ՟ա. թես.։)