adj.

ἁπονώτερος, (որ է անաշխատագոյն) cf. ԱՆԱՇԽԱՏ ըստ կրկին առման ի հյ. եւ յն.

Ոչինչ էր բարձրագոյն քան զմեզ, եւ ոչ՝ անաշխատելի, եթէ ասելն՝ գործոյ կատարումն լինէր։ Դժնդա՛կ է փոխանակ անաշխատելի բժշկութեանս զտարժանելին գործել. (Ածաբ. առ որս. ՟Բ. եւ Ածաբ. մկրտ.։)

Անյագ ցանկութիւն ունիմ, եւ անաշխատելի ընթացս. (Նար. երգ.։)

Անաշխատելի զօրութեան հանգիստ անուանեցաւ (շաբաթն). (Եղիշ. դտ.։)

Հանգիստքն կամաց անաշխատելոյն. (Շ. հրեշտ.։)