adj. adv.

cf. ԱՆԱՄՕԹ. ἁναίσχυντος, ἁναισχύντως, impudens, impudenter.

Զանամաչ զբարսն նոցա առ վաճառն։ Զանամաչ բերանս հրէիցն պապանձեցուսցէ. (Ոսկ. յհ.։)

Անողորմ են եւ անամաչ. (Ոսկիփոր.։)

Անամաչ մնացին. (ՃՃ.։)

Մտանէ անամաչ եւ աներկիւղ. (Ոսկիփ.։)

Անամաչ միանաս ի գարշելիսն. (Մաշկ.։)

Անամաչ կացցես առաջի Աստուծոյ (այս ինքն պարզերես). (Վրք. հց. ԻԶ։)