adj.

Ոչ անկեալ ի ներքոյ ախտից մարմնոյ եւ հոգւոյ.

Անախտանալի Բանն Աստուած. (Սարկ. պատկ.։)

Կայ եւ մնայ անախտանալի. (Վրդն. սղ.։)

Ո՛չ ըստ բնութեան, որ անախտանալին է։ Ոչ հիւանդացաւ անախտանալին. (Երզն. մտթ.։)