adj. adv.

ԱՆԱԶԱՐՄԱԲԱՐ ԱՆԱԶԱՐՄԱՊԷՍ. Գրի եւ անզարմաբար. անզարմապէս. որպէս թ. զարպլը զարպ իլէ. ῤαγδαῖος, ῤαγδαίως, impetuosus, impetuose, abrupte, magna vi Բո՛ւռն, եւ բռնի. ուժգին. անագորոյն. անխնայ. անգութ, սաստիկ. զալըմ, խիյանէթճէ.

Մի՛ լինիք զօրագլուխք անազարմաբարք (կամ անզարմաբարք) եւ անագորոյնք. (Երզն. լուս.։)

Անազարմաբար սատակելով. կամ ի բերան սրոյ անզարմաբար արկեալ. (Սամ.։)

Դատաստանաւ, եւ ոչ անազարմաբար (կամ անզարմաբար) դատէ. (Վրդն. պտմ.։)

Հարեալ զգուշաբար, եւ ոչ անազարմապէս ( ի լս. ուժգնագոյն, պինդ), սպան. քանզի անգիտացաւ, թէ ի հանդարտ հարկանելոյն մեռանիցի. (Նիւս. բն. Լ։)

Մի՛ անազարմապէս առ միմեանս լինել, այլ կարողաց՝ ողորմութեամբ առ անկարսն խոնարհիլ. (Մխ. դտ. ՟Ա. 5։)

adj. adv.

ԱՆԱԶԱՐՄԱԲԱՐ ԱՆԱԶԱՐՄԱՊԷՍ. Գրի եւ անզարմաբար. անզարմապէս. որպէս թ. զարպլը զարպ իլէ. ῤαγδαῖος, ῤαγδαίως, impetuosus, impetuose, abrupte, magna vi Բո՛ւռն, եւ բռնի. ուժգին. անագորոյն. անխնայ. անգութ, սաստիկ. զալըմ, խիյանէթճէ.

Մի՛ լինիք զօրագլուխք անազարմաբարք (կամ անզարմաբարք) եւ անագորոյնք. (Երզն. լուս.։)

Անազարմաբար սատակելով. կամ ի բերան սրոյ անզարմաբար արկեալ. (Սամ.։)

Դատաստանաւ, եւ ոչ անազարմաբար (կամ անզարմաբար) դատէ. (Վրդն. պտմ.։)

Հարեալ զգուշաբար, եւ ոչ անազարմապէս ( ի լս. ուժգնագոյն, պինդ), սպան. քանզի անգիտացաւ, թէ ի հանդարտ հարկանելոյն մեռանիցի. (Նիւս. բն. Լ։)

Մի՛ անազարմապէս առ միմեանս լինել, այլ կարողաց՝ ողորմութեամբ առ անկարսն խոնարհիլ. (Մխ. դտ. ՟Ա. 5։)