adj.

Որ ոչն ագահէ. անարծաթասէր. առատ. եւ որ չէ անյագ, այլ չափաւոր.

Այր անագահ, եւ պատերազմասէր, եւ աղօթական. (Վրդն. պտմ.։)

Անագահ բարս ունել. (Վահր. յայտն.։)

Զի ծանիցես զանագահ պարզութիւնն զիմոյ մտաց առ քեզ երեւեալ. (Արշ. ՟Ժ՟Ա։)

Անսուտ լինել ի բանս, եւ անագահ. (Պտմ. աղեքս.։)