ԱՆԱԲՈՂ որ գրի վրիպակաւ եւ ԱՆԱՓԱՂ, ԱՂԱԲՈՂՈՆ եւ այլն. Բառ յն. անավոլի՛, անավօ՛լէոն այս ինքն վերարկու. ἁναβολή, ἁναβόλαιον. amictus, amiculum.
Առնում տարազ միայնակեցի, եւ զգենում զհանդերձ անաբողին ի վերայ։ Լուծին զանաբողսն (կամ զանափաղսն) առաջի իմ եւ զգօտիսն, եւ կողմնեցան. (Վրք. հց. Ձ։)