adj.

Որ փորձէ եւ որոշէ զամենայն.

Հուրն ահեղ եւ ամենափորձ, որ այրէ զխոտանսն, եւ զսուրբսն լուսաւորէ. (Յճխ. ՟Ի՟Գ։ եւ Նար. ՟Ձ՟Գ. ՟Ղ՟Բ։)

Որ փո՛րձ է ամենայնիւ եւ ճարտար.

Ամենափորձ հնարաւորութեամբ պատճառ կենաց. (Նար. ՟Խ՟Գ։)

adj. adv.

Անցեալ ընդ փորձ բազում տանջանաց. բազմաչարչար փորձանօք.

Վկայք ճշմարիտք ամենափորձն մահու (անձանց, կամ Քրիստոսի). (Նար. ՟Ձ՟Բ։)

Սա եղեւ տանջեալ ամենափորձ ի զանազան դիւաց. (Վրք. եւագր.։)