adj.

Որ զամենայն լսէ, եւ ունկն դնէ բոլորից.

Ամենախնամ, ամենալուր, ամենապարգեւ. (Մանդ. ի ծն. քրիստոսի.։)

Լսել նախ՝ զոր ասիցեմք մեզմէն, եւ ապա յամենալուր ականջսն Աստուծոյ արկանել. (Խոսր.։)

Ամենալուր ականջաց մեծիդ Աստուծոյ ընծայեցուցի. (Նար. ՟Լ՟Դ։)

Եւ ամենեցուն՝ ընդ ամենայն տեղիս՝ լսելի. աշխարհալուր. տիեզերալուր.

Զմտաւ ածելով զամենալուր զձայն փողոյն։ Զամենալուր զձայն փողոյն ի յերկնից. (Սեբեր. եր։) (Գանձ.։)