φρόνημα elatio, vel impetus animi, fastus Ամբարհաւաճելն. ամբարհաւաճութիւն.
Քանզի Աստուծոյ ընդդէմ էր ամբարհաւաճումն (հսկայից առ աշտարակաւ). (Կոչ. ՟Ժ՟Ե։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | ամբարհաւաճումն | ամբարհաւաճմունք |
accusatif | ամբարհաւաճումն | ամբարհաւաճմունս |
génitif | ամբարհաւաճման | ամբարհաւաճմանց |
locatif | ամբարհաւաճման | ամբարհաւաճմունս |
datif | ամբարհաւաճման | ամբարհաւաճմանց |
ablatif | ամբարհաւաճմանէ | ամբարհաւաճմանց |
instrumental | ամբարհաւաճմամբ | ամբարհաւաճմամբք |