s.

φρόνημα elatio, vel impetus animi, fastus Ամբարհաւաճելն. ամբարհաւաճութիւն.

Քանզի Աստուծոյ ընդդէմ էր ամբարհաւաճումն (հսկայից առ աշտարակաւ). (Կոչ. ՟Ժ՟Ե։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ամբարհաւաճումն ամբարհաւաճմունք
accusatif ամբարհաւաճումն ամբարհաւաճմունս
génitif ամբարհաւաճման ամբարհաւաճմանց
locatif ամբարհաւաճման ամբարհաւաճմունս
datif ամբարհաւաճման ամբարհաւաճմանց
ablatif ամբարհաւաճմանէ ամբարհաւաճմանց
instrumental ամբարհաւաճմամբ ամբարհաւաճմամբք