adj.

Որ առնէ զգործ աղետից. դառն եւ դառնացուցիչ.

Իսկ ոգի՞ առնուլ այնպիսւոյն մարթիցի, որ զայնպիսի աղիտարար տէր ունիցի։ Յայլոց մեղսն աղիտարար տեարք եմք, եւ դառն դահիճք. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 15։ եւ Փիլիպ. ՟Թ։)