Վնաս. զեան. յանցանք. ստգիւտ. ահուկ, զէն. զիան, զարար, սուչ, քետէր, պէհանէ.
Մերթ դեղոց ահոկ դնէք, եւ մերթ պատկերացն եւ նկարուց. (Վրթ. քերթ.։)
Յորդորէ գողանալ, եւ ուսուցանէ՝ թէ ո՛չ է ահոկ, եւ ոչ վասն այդր պատժիս. (Լմբ. սղ.։)
Բաղանիսն (նմա) շա՛տ ահոկ է եւ զեն. (Մխ. բժիշկ.։)
Ի մէջ եղբարց ահոկ մի՛ խօսիր՝ որ չամաչես. (Ոսկիփոր. (իբրու բան մեղադրական կամ ստգտանելի։) Որպէս եւ Վստկ. ՟Մ՟Հ՟Ա. ՟Մ՟Զ՟Ե. (իբր վնաս)։)