Ախտաւորագոյն, Գունի, Ից

adj.

ἑμπαθέστερος vitiosissimus Առաւել ախտաւոր. ամենայնիւ ներքոյ անկեալ ախտից եւ կրից.

Ախտաւորագոյնքն ի նոցանէ զախտսն Աստուածս կարծեցին։ Ախտաւոր ամենայն իրօք, եւ ախտաւորագոյն լինել քան թէ որպէս յառաջն էր. (Առ որս. ՟Է։ Նիւս. կազմ. ՟Զ։)