adj.

περιπαθέστερος, συμπαθέστατος vehementiori passioni affectus Յոյժ կարեկից. կարի գթածագոյն. հատկսկիծ. աճըգլը. մէրհամէթլի.

Ախտակցագոյնք պատուէին զվախճանեալսն յիշատակօքն։ Երեմիաս՝ որ Քրիստոս զամենայն մարգարէսն ախտակցագոյն էր։ Յեղմունք լուսնոյ եօթներեկօք լինին՝ ախտակցագոյնս առ երկրայինս նշանակելով. (Առ որս. ՟Է. ՟Ժ՟Ա։ Փիլ. իմաստն.։)