adj.

εὑγενέστερος, nobilior Առաւել ազնուական.

Սոքա ազնուականագոյնք (կամ ազնուագոյնք) էին՝ քան որ ի թեսաղոնիկն էին. (Գծ. ՟Ժ՟Է. 11։)

Բարեսէր եւ ազնուականագոյն մարդկան. (Պիտ.։)

Եւ լաւագոյն. պատուականագոյն.

Գոյ այլ աշխարհ օտարին՝ գեղեցիկ եւ ազնուականագոյն քան զնորայն։ Ի մտանել ազնուականագոյն յուսոյն. (Եզնիկ.։ Յհ. իմ. եկեղ.։)