adj.

Առաւել կամ կարի ազգակից. մերձաւորագոյն, ընտանեգոյն.

Մարդ ազգակցագոյն է մաքրագոյն բնութեանն երկնի։ Այն՝ որ իմաստութեան ազգակցագոյն մարդն է։ Ազգակցագոյն միմեանց քաջահամարն (այս ինքն օրհնեալն) եւ սուրբն. (Փիլ.։)