adj. s.

Որ ինչ հայի ի նահապետն աբրահամ. եւ Սերունդք նորա. ինքն եւ իւրքն։

Յաբրահամեան ժամանակին, կամ կայենիցն։ Աբրահամեանք եւ մովսիսեանք. (Կիւրղ. ղկ.։ Տօնակ.։)

Խնդրէ ի յովսեփայ թաղել զինքն ի գերեզմանին աբրահամեանց. (Նխդր. ծն.։)

Այսպիսի էին եւ աբրահամեանքն. օտարք էին յամենայն աշխարհէս, եւ այլ իմն աշխարհ խնդրէին. (Ոսկ. եբր. ԻԴ։)